kas ir tipisks vienîgajam bçrnam ìimenç? nav ne brâïa, ne mâsas..kâdas rakstura iezîmes varçtu bût ðâdam, jau pieauguðam cilvçciòam?

Man ir desmit gadu starpîba, bet nu jûtos tâ kâ vienîgâ - pârâk emocionâls, jo nesaprot kâ dzîvç viòu var nemîlçt, ja vecâki, omas, opji un tantes bçrnîbâ mîlçjuði un lutinâjuði bez jçgas. Pârâk saasinâti uztver kritiku.

Esmu vienigais berns gimenee. Esmu egoists un vienpatis. Bet, bezsaubam, briniskigs cilveks:)

es arî vienîgâ meitiòa, bik egoistiska, bet tâ kâ biju viena bçrnîbâ, tad daudz ko varçju domât , fantazçt, tâpçc tagad radoða pieeja visam ir mans lielais pluss:)))
Un vienmçr visi gardumi tika man:)))

ak, Ezît, pilnîgi Tev piekrîtu - es arî!

Vienîgais bçrns ìimenç par egoistu varbût var neizaugt tad,ja vecâki no mazâm dienâm iemâca dalîties.Ja nopirkts kârums bçrnam,tad bçrns iedod
arî vecâkiem mazu gabaliòu,nopirktas konfektes,arî pacienâ u.t.t.
Vienîgais bçrns-varbût ne tik labi mâcçs komunicçt ar citiem,ja no agras bçrnîbas nesagâdâsiet iespçju bût bçrnu sabiedrîbâ.
Tas atkarîgs no bçrna,varbût pârdzîvos,ka nav ne brâïu,ne mâsu,arî liels,tâ kâ es.

Þçl, ka man nav neviena brâïa vai mâsas, tâs tomçr ir pavisam citas saites. Viens vienîgs brâlçns, tas pats Latgalç. Sanâca no manis introverta persona, varu mierîgi nedçïu nevienu nesatikt, un ir OK. Man vispirms mamma "visu labâko bçrniem", pçc tam pârmeta, ka es esmu egoists, jo lûk "visu labâko jau vajag tev, par citiem tu nemaz nedomâ". Kâ lai domâju, ja neviens mani tâ neaudzinâja...
Vispâr sûri. Man noteikti bûs 2 bçrni, viens - tas savâ ziòâ ir sadistiski. Tam bçrnam nav kur dçties no mammas mîlestîbas. Bûtu kaut brâlis/mâsa, varçtu brîdi atpûsties, kamçr mamma regulç dzîvi viòam.
Un arî vecâkiem vieglâk - ðie kaujas savâ starpâ un neplijas visu laiku virsû: uzspçlçsim domino, nu lûûûdzu, nu uzspçlçsim...

Trix, ja esi saòçmis destruktîvu audzinâðanu, tas nav atkarîgs no bçrnu skaita ìimenç. Ja ir tâ kâ raksti, tad tâ nav mammas mîlestîba, bet mammas egoisms un bçrna izlietoðana savas zemâs paðapziòas celðanai (pazeminot bçrna paðapziòu).

Es esmu pieaugusi (arî biju viens bçrns) un arî esmu daudz cietusi no savas mâtes... Mçìinâju (vairâkkârtîgi mainît savu attieksmi), bet attiecîbas neuzlabojâs, jo, kad mainu savu attieksmi, mainos es, nevis mana mâte... Man tas sâp..., tas, ka man neveidojas labâkas attiecîbas ar savu mâti...
Kâ piedot mâtei?

Man tâpat kâ Trix!
Tagad nav daudz pozitîvu emociju pret mâti :( turklât atïaujas to turpinât arî pret pieauguðu... @#$^@ Tieðâm tâ arî darîðu - noskaitîðos un atstâðu vecu un vienu!

mMm, man tas prasîja daudzus gadus. Es nebiju vienîgais bçrns, tâpçc varu sacît ka destruktîva audzinâðana nav atkarîga no bçrnu skaita.
Atmaksâjâs tas, ka pamazâm kontaktus pârtraucu pilnîbâ. Tikai tas piespieþ ðo tuvinieku (mâti) ieraudzît ka kaut kas attieksmç un vispâr dzîvç nav kârtîbâ.
Pa to laiku man izdevâs sevi pilnveidot, iepazît. Un nu jau attiecîbas ar mâti ir atjaunojuðâs citâ kvalitâtç. Ar distanci, protams. Jo mâtei ïoti grûti saprast ka pçcnâcçjs ir atseviðís indivîds nevis piedçklis.

Paldies, alko!
Es jau arî esmu izmçìinâjusi 101 veidu un ne viena vien gada garumâ...
Man grûti arî tâpçc, ka dzîvoju gan atseviðíi, bet, par nelaimi vienâ mâjâ un vienâ stâvâ - nespçju sevi pasargât... Saprotu, ka attâlums un distancçðanâs gandrîz vai vienîgais veids, kâ kaut cik atgût normâlu lîdzsvaru...
Pagaidâm iztieku ar ne visai efektîvu kompromisu kâ klusçðana, nesarunâðanâs, jeb, vien îsas standartfrâzes...